Tuesday, 14 February 2012

പെയ്തു തോരാത്ത സൌഹൃദങ്ങള്‍ക്ക്

നീയൊരു മാരിയായ് പെയ്തൊഴിയണം
തുള്ളിയും തളം കെട്ടി ചീര്‍ക്കാതരുവിയായ്..
പിന്നെ പുഴയായ്..കടലായി..
തപിച്ചുയര്‍ന്നു മുകിലായ്..വര്‍ഷമായ്..
ആര്‍ദ്രമാം വാനിലൊരു മാരിവില്‍ നിറവായ്‌..
എന്റെ വസന്തത്തിന്‍ പൂക്കള്‍, മരന്ദവും
തേങ്കനിയും പൊഴിയ്കകുവാന്‍
ഇനിയുമൊരു വേനലില്‍ അലയടിച്ചാര്‍ക്കണം..


No comments:

Post a Comment